Eindelijk weer thuis :-).

Toen de buikgriep eindelijk onder controle was, mocht Mees mee naar huis! Ook de ketonen en glucose (in zijn bloed) waren stabiel, Mees spuugde niet meer en zijn hartslag en saturatie waren normaal. Geen reden meer dus om hem in Utrecht te houden. Afgelopen maandagmiddag was het dan zover. Na nog wat laatste uitleg over het bloedprikken, dieet, medicijnen, enz hebben we Mees goed ingepakt en zijn we er snel vandoor gegaan. Helemaal blij zaten oma Mariette, Mees en Ellen in de auto op weg naar Brabant.

Het is altijd fijn om weer je eigen ding te kunnen doen en niet meer elke dag op en neer te hoeven rijden naar Utrecht. Desondanks hebben we het daar altijd prima naar ons zin. Het is gezellig met de verpleegkundigen, zij en de artsen nemen altijd alle tijd voor vragen en Meesje wordt erg goed verzorgd en in de gaten gehouden.    

Weer thuis, is het wel even zoeken naar de juiste draai. Hoe moet de nieuwe voeding aangemaakt worden en de nieuwe medicijnen opgelost worden, op welke tijd geef je ze en hoe laat geef je de voeding (want 6 uur 's morgens, zo laat kreeg Mees zijn 1ste voeding in het WKZ, vinden wij echt te vroeg). Ook is het weer even zoeken naar de extra spullen die je weer meekrijgt. Waar laat je toch alles wat Mees ondertussen verzameld heeft. Maar na een paar dagen, hebben we onze draai toch weer goed gevonden en is het weer genieten van ons gezinnetje.

Vanmorgen is er weer iemand van de thuiszorg geweest. Het is altijd fijn als zo iemand met goede tips komt waar wij dan gretig gebruik van maken. Ook is Mees vanmorgen weer ingeënt tegen het RS-virus. Hij laat dan toch wel horen dat hij dat niet fijn vindt. Wij zijn dan altijd blij als hij een geluidje maakt. Ook valt het ons op dat hij iets allerter is. Wat wij ook knap vinden is dat Meesje zijn hoofdje zelf recht kan houden en dat hij hem zelf op en neer beweegt. Je kan maar ergens blij mee zijn, toch!
Elke avond nemen we uitgebreid de tijd voor Meesje en knuffelenen we hem helemaal plat ;-).