Meesje had zich geen lievere broer kunnen wensen!

Afgelopen weekend is Meesje weer gaan logeren bij Mappa Mondo in Waalre. Hij had geluk want dit keer waren er aaihonden (op zaterdag) en de cliniclowns (op zondag). Een paar keer toen we belden kregen we te horen dat hij toch wel wat benauwd klonk. Aan zijn saturatie (zuurstofgehalte in zijn bloed) was gelukkig niks raars te merken. We dachten dat het wel mee zou vallen maar toen we Meesje maandagavond weer zagen, schrokken we toch wel een beetje. Hij zag een beetje grauw, zijn ademhaling klonk erg zwaar en hij zag er niet zo florissant uit. Gelukkig bleek het de dagen daarna mee te vallen. Maar het is moeilijk om in te schatten hoe het met hem echt gaat als je hem vijf dagen niet hebt gezien en je ziet hem dan zo thuis komen.

Gisteren mochten de mannekes hun schoen zetten. Sam rende naar boven om de schoen van Mees te halen. Ook had hij een mooie tekening gekleurd, die legde hij in het midden neer met de woorden: "Deze tekening is ook van Mees, want hij kan zelf niet kleuren!"
Vanmorgen zat Mees op de bank te relaxen, Sam pakt zijn armpjes vast en hij ging hem zo prikkelen zodat Meesje ging lachen. Je ziet dan aan Sam dat hij geniet van zijn actie. Ook krijgt Mees 100 kusjes van Sam op een dag. Hij heeft het altijd  over zijn allerliefste broertje.