Lieve kleine Mees, wat doe je nou?

Meesje heeft ontdekt dat hij zijn handje naar zijn mond kan brengen. Kei lief en schattig toch! - zou je dan zeggen. Maar wat doet die lieve kleine Mees nou? Hij gaat op zijn duim sabbelen, hij doet zijn duim in zijn mond maar op het moment dat Mees iets in zijn mond voelt, doet hij zijn mond strak op elkaar met als gevolg dat zijn duim tussen zijn tanden zit. Tot bloedens toe vanmiddag. Ellen had het in eerste instantie niet in de gaten en toen ze keek had hij met zijn duim al een aardige bloedtekening op zijn wang en neus gemaakt. Was wel erg sneu om dat zo te zien.

Mees moet wel heel erg wennen aan zijn korset. Als hij dat ding langer dan 2 uur aanheeft, krijgt hij het erg warm waardoor hij enorm gaat zweten en huilen. Moet je nagaan als het straks buiten warmer gaat worden, dan is het helemaal moeilijk vol te houden voor hem.

Iemand van de thuiszorg die hier al heel lang komt had het volgende naar Ellen gemaild nadat ze een dagje voor Mees had gezorgd:

Het gaat goed met Mees. Hij is ontspannen en kan heel erg ontspannen en tevreden kijken en geluidjes maken en lachen! Zo leuk! Dan zie je zijn tandjes, zo schattig! Ik vind hem echt veranderen.

Dat was weer zo fijn om te lezen. Wij zien dat zelf ook maar als iemand anders het dan weer een keer tegen je zegt, doet je dat echt goed.

Meesje heeft nog wel epilpetische aanvallen met verkleuring enz. maar als we dit ervoor terugkrijgen dan betekent dat veel voor ons.