Niet veel nieuws

Helaas hebben we afgelopen vrijdag geen telefoontje gehad van de neuroloog van het WKZ. De uitslag van de EEG zal wellicht nog steeds niet bekend zijn, maar het was wel zo netjes geweest als er even iemand gebeld had (beetje rekening houdend met onze gevoelens). Koen heeft maandag een mailtje gestuurd naar de epilepsieconsulent. Hopelijk kan zij de druk een beetje opvoeren zodat de uitslag snel binnen is. Tot vandaag hebben we nog geen uitslag doorgekregen.

Sam geeft Meesje ook volop aandacht. Op deze foto's heeft hij zelf zijn stoeltje naast Mees gezet en is volop tegen hem aan het kletsen. Mees lijkt te genieten van Sam zijn verhalen en kusjes.
De foto's zijn gemaakt op commando van Sam: "Mama foto maken!"

Meesje vindt het het heerlijk om in zijn stoel te zitten. Even in een andere houding lijkt hem te doen ontspannen.

Hij is nog steeds behoorlijk verkouden. Soms heeft hij zoveel last van het slijm dat hij er even in lijkt te stikken. Gelukkig krijgt hij het toch steeds weer weggewerkt zodat hij zich dan weer een tijdje wat comfortabeler voelt.

Afgelopen maandag bleef hij steeds in zijn epilepsie hangen. Dan sliep Mees eindelijk, maar schrok weer snel wakker van de epilepsie. Dat was toch wel zielig voor het manneke. Hij kon zijn rust niet echt vinden. Met een medicijn dat we incidenteel mogen gebruiken hebben we Meesje de rust gegeven die hij op dat moment echt nodig had.

De nachten zijn de afgelopen week nogal onrustig. Meesje is veel aan het persen en poept zich regelmatig tot zijn nek toe onder. Wij hebben daarmee ook aardig wat onrustige nachten gehad.