Trots op Mees!

Afgelopen weekend zijn wij naar Heino geweest. Iemand had ons opgegeven voor een verwenweekend. En wat zijn wij verwend. We hadden een geweldige vrijwilligster die ons overal mee hielp en op Sam en Mees wilde passen als wij even iets voor ons zelf wilden doen. Het eten stond voor ons klaar en er waren geweldige activiteiten voor jong en oud. Meesje ging overal mee naartoe. Het enige wat hij niet leuk vond was de tent waar we verzamelden voor het eten. Die tent was echt te rumoerig voor Mees, daarop volgde een paar uur later wel een epileptische aanval. Verder genoot Mees van het buiten zijn (we hadden geweldig weer) en van de aandacht die hij van Sam en ons kreeg. Ook Sam genoot volop van Mees en alle kinderen daar op het park. Hij had een glimlach van oor tot oor die niet meer verdween van zijn gezicht.

Het leuke aan Mees is nu dat hij nog meer gaat reageren op ons. Als wij dichtbij zijn gezichtje kletsen tegen hem en kusjes geven dan laat hij van zich horen en vaak worden we dan nog beloond met een lieve glimlach. Als we daarna nog eens flink gek doen met hem verschijnt er een lach op zijn gezicht die er dan nog even zichtbaar is. 

Het enige vervelende nu is dat hij echt heel veel last van slijm heeft. Daardoor spuugt hij de laatste avonden zijn medicijnen weer uit. Hopelijk is dit van korte duur.